Soms komen er van die dingen op je pad waarvan je denkt: “Dat zou ik graag eens willen proberen”, maar je pakt het niet direct op waardoor de urgentie weer verdwijnt. Ik had deze gedachte vaak bij “mindfulness”. Af en toe las ik erover, waarbij ik gelijk het gevoel had dat dit voor mij erg waardevol zou kunnen zijn. Maar goed, aan het begin van dit jaar werd mij een cursus mindfulness op een presenteerblaadje aangereikt en heb ik mijn kans gegrepen. Acht weken lang heb ik met negen andere cursisten op maandagavond drie uur lang op een matje gelegen, gezeten en door de ruimte gelopen. Tijdens die drie uur was je vooral met jezelf bezig om te trainen bewust in het nu te zijn door te zien, ruiken, horen en voelen. Thuis oefenen was uitdagend, omdat ik afhankelijk van het tijdstip vaak niet kon stoppen met nadenken wat er die dag nog moest gebeuren of in slaap viel. Vanaf de vierde week werd het makkelijker en ook veranderde de sfeer tijdens de cursus. Het bleek dat een aantal cursisten moeilijke privé situaties hadden, die gepaard gingen met heftige emoties en gevoelens. Door de oefeningen waren zij niet meer in staat om deze situatie te onderdrukken of verbergen. Het bijzondere was, dat iedereen zich vrij voelde om te delen, doordat de ontvangers geen oordeel of mening hadden. Je was er voor de andere persoon, zonder dat je deze echt kende, door alleen maar te luisteren. 

Deze ervaring heeft mij vaak doen terugdenken doen aan moeilijke periodes in mijn eigen leven. Het is alsof je telkens als je je emoties en gevoelens onderdrukt je deze in een potje stopt. Op een gegeven moment raakt het potje vol en knalt het uit elkaar. De gevolgen zijn dan vaak minder fijn dan wanneer je eerder had erkend dat er een probleem was waar iets aan gedaan moest worden. Bij mijzelf herken ik deze situatie wel in relaties die gestrand zijn en in mijn werk. Ik had altijd de droom om voor mijzelf te beginnen, maar toch heb ik het lang niet aangedurfd. Te laat heb ik de uitspraak van Franklin D. Roosevelt: “The only thing to fear is fear itself” begrepen. Mijn werksituatie leidde uiteindelijk tot een burn-out, waarbij ik de conclusie kwam dat ik iets moest veranderen. Ik heb mijzelf toen ook de volgende vraag gesteld: “Als ik later op mijn leven zal terugkijken, wat moet ik nu doen om dan trots op mijzelf te zijn.” Waarom laten we onze dromen wegglippen en leven we op een manier die ons naar een totaal andere plek zal leidden? Hoe kun je ervoor zorgen dat je elke dag bouwt aan jouw droomleven? Overweeg jij ook wel eens een afslag op jouw weg?

Het antwoord op deze vraag ligt voor mij in het nu. Bewust of onbewust weet je wat jou gelukkig maakt. Bij wie je het liefste bent, wat je graag doet en wie je wilt zijn. Door in het nu te zijn kan je je openstellen voor waar je echt naartoe wilt. Als je weet wat je bestemming is, kan je bewust je vizier hierop afstemmen en de eerste stappen nemen. Het gevolg voor mij is, dat dit proces heeft gemaakt, dat ik mij nu heel vrij voel. Ik heb veel vrijheid om mijn tijd in te delen, te leren wat ik wil leren en te doen wat ik belangrijk vind. Elke dag leg ik een klein bouwsteentje om nog dichter bij mijn doel te komen.

Ben jij ook op zoek naar een gesprekspartner die goed naar jou luistert? Iemand die je kan helpen om jouw dromen en doelen te realiseren? Laat dan nu een bericht achter op: www.financialdecisioncoach.nl/contact. Ook kan ik iedereen die hiermee aan de slag wil, of gewoon beter wil slapen, een cursus mindfulness aanraden.