In mijn gezin was tot een aantal maanden geleden mijn zoon de enige die regelmatig gebruik maakte van de televisie. Hij mag, als één van ons beiden aan het koken is, een paar filmpjes kijken. Het geeft ons even ruimte en rust om dit huishoudelijke taakje te volbrengen. Toch merken wij, dat door de Corona-maatregelen we nu ‘s avonds steeds minder sociale activiteiten hebben. En ook wij zijn gevallen voor Netflix. Op advies van vrienden zijn we de serie “La Casa de Papel” gaan kijken. Ondanks dat we beiden hele andere verwachtingen hadden op basis van de titel, waren we toch verrast. Mijn vrouw vooral door het geweld, waar zij niet echt van houdt. Ik vooral doordat ik geïntrigeerd werd door het verhaal. Misschien heb je de serie allang gezien, maar voor degenen voor wie dat niet het geval is hierbij mijn korte versie. In de serie gaan een aantal personen de centrale bank van Spanje beroven. Hier is ook de titel “Het huis van papier” op gebaseerd. Deze overvallers proberen zich positief te profileren bij de Spaanse bevolking, doordat ze het idee hebben, dat ze eigenlijk van niemand stelen. Eenmaal in de centrale bank zetten zij de drukpers aan en creëren ‘nieuw geld’. Dit geld was nog van niemand, dus wie zouden ze hiermee kwaad doen?

Ieder jaar neemt de hoeveelheid geld in Europa met ongeveer tien procent per jaar toe. Dit is iets wat niet alleen in Europa gebeurt, maar ook in landen als de Verenigde Staten, China en Japan. Dit extra geld ontstaat doordat particulieren, bedrijven en overheden geld lenen bij banken. Banken lenen het grootste deel van dit geld bij de centrale bank. De centrale bank creëert dit geld met een fysieke of digitale drukpers. Ik geef een voorbeeld hoe dit werkt. Afgelopen jaar kondigden de Europese leiders aan dat zij €750 miljard gaan lenen om de economie te ondersteunen tijdens de Corona-crisis. Deze overheidsleningen worden voornamelijk gefinancierd door nieuw geld van de Europese Centrale Bank. Wat ik echter mis in de hele berichtgeving hierover is, wat voor gevolgen dit heeft voor ons als burger.  Daarom hierbij mijn analyse.

Wat zou er gebeuren als we iedere burger in Europa één miljoen euro zouden geven? Jij krijgt één miljoen euro, je partner, kinderen, ouders, buren, vrienden, etc… Wat kan je wel niet doen met één miljoen euro?  Ga je wellicht op zoek naar een leuke villa? Het probleem is natuurlijk dat niet alleen jij, maar iedereen één miljoen heeft en er dus veel te weinig mooie huizen te koop zijn. Doordat iedereen een miljoen heeft, zijn er nl. niet ineens meer diensten of producten, die we kunnen kopen. Het logische gevolg is, dat de prijzen van alles wat je maar kunt kopen door het dak gaan. Alles wordt zo duur, dat ons miljoen niks meer waard is en we weer terug bij af zijn. 

Je kunt van dit extreme voorbeeld twee dingen leren. In mijn voorbeeld neemt de geldhoeveelheid plotseling toe en in de werkelijkheid gebeurt dat meestal juist langzaam. Toch is het resultaat in beide gevallen hetzelfde, namelijk dat alles steeds duurder wordt. Ten tweede is de verdeling in het echte leven niet evenredig over de gehele bevolking. Sommige mensen profiteren en anderen hebben juist nadeel. Mensen die bezittingen hebben, zoals aandelen, vastgoed, edelmetalen en bijvoorbeeld kunst, profiteren. Ook profiteren mensen die schulden hebben, aangezien hun schuld steeds minder waard wordt. Degenen die nadeel hebben zijn mensen die veel spaargeld hebben, een vast inkomen of pensioen. Deze worden immers steeds minder waard. Je kunt de creatie van geld daarom zien als een vorm van belastingheffing. Het is helaas alleen geen belasting op het vermogen van de rijken, die ten goede komt aan de minderbedeelden. Of je voor-of nadeel hebt komt slechts voort uit je economische positie. Het maakt dus alles uit of je bijvoorbeeld ondernemer, werknemer, spaarder, schuldenaar, belegger, huizenbezitter of huurder bent. 

Wat ik hier beschrijf, is niet iets wat ik zelf heb bedacht. Wat er nu gebeurt, is in het verleden al vele malen vaker voorgekomen. Het enige probleem is: de laatste keer, dat er sprake was van 0% rente en dat de overheid gefinancierd werd door de centrale bank, was in de jaren dertig van de vorige eeuw. De meesten van ons leefden toen nog niet of waren nog niet volwassen en weten zich deze periode dus niet uit eigen ervaring te herinneren. We moeten dus leren van onze geschiedenis. Veel mensen ervaren spaargeld als iets wat veiligheid en zekerheid biedt, terwijl de koopkracht ieder jaar afneemt. Dit gaat geleidelijk, maar kan ook plots gebeuren als het vertrouwen in de economie om welke reden dan ook wegvalt. Ook dit is iets wat slechts een herhaling is van onze eigen geschiedenis en die van vele andere landen.

Investeer jij ook in “Het huis van papier”, omdat je veel spaargeld hebt of afhankelijk bent van inkomsten, die maar beperkt meestijgen met prijzen? Durf jij te gokken, dat de geschiedenis zich nu niet zal herhalen?

In mijn traject begeleid ik mensen om zich zo goed mogelijk financieel te positioneren, zodat ze in staat zijn om juist te profiteren van de huidige situatie. Wil jij ook weten wat er voor jou mogelijk is, zodat je later nog steeds in staat bent om een goed leven te hebben met veel vrijheid? Neem dan contact op voor een gratis gesprek via: www.financialdecisioncoach.nl/contact.