Het was er voor mij eentje in de categorie: “Je gaat het pas zien, als je het door hebt” (Johan Cruijff). Tussen mijn twintigste en dertigste levensjaar heb ik in positieve en negatieve zin zelf ervaren, wat de kracht is van rente op rente. Zoals zoveel studenten maakte ik gebruik van de mogelijkheid om een studieschuld aan te gaan. Het doel van een studieschuld is natuurlijk het voor iedereen mogelijk te maken om te studeren, maar het geeft studenten ook een boodschap, dat je kunt consumeren voordat je iets hebt verdiend. Wanneer je gaat werken, dan begint het geld pas echt te rollen. Je hogere inkomen stelt je in staat meer uit te geven, wat versneld wordt doordat je leencapaciteit ook toeneemt. De valkuil van een luxer leven is, dat je steeds meer inkomen nodig hebt om deze levensstandaard vol te houden. Een zelf gecreëerde financiële ratrace. 

De oplossing hiervoor is eigenlijk heel simpel. We moeten weer leren onze behoefte uit te stellen. Eigenlijk iets wat veel ouders hun kinderen proberen te leren. Als je geld over hebt, kun je consumeren of investeren. Door te investeren krijg je rendement, wat je later kunt gebruiken om van te leven. Het mooie van dit financiële systeem is, dat als je je rendement ook weer investeert, je inkomen steeds harder stijgt. Het is daarmee echt één plus één is drie. Hoe langer je het volhoudt, des te beter gaat dit systeem voor je werken.

De reden waarom ik mijzelf de Financial Decision Coach noem is, dat ik zoveel mogelijk mensen wil helpen geld voor zich te laten werken. Aangezien april vaak de maand van de financiële geletterdheid wordt genoemd, wil ik mij in deze periode gaan richten op kinderen. Dit natuurlijk vanuit het principe “jong geleerd is oud gedaan”. Wekelijks geef ik een aantal tips voor kinderen in een bepaalde doelgroep. Ook ontvang je telkens een praktische opdracht, die je met je kinderen kunt uitvoeren. Ook durf ik wel te stellen dat de meeste volwassenen, net zoals ik zelf vroeger, niet hebben geleerd hun behoefte aan consumptie uit te stellen. Ik hoop daarom, dat jullie je aan het eind van deze maand allemaal iets meer financieel geletterd mogen noemen.

Vandaag beginnen we met de allerkleinsten, maar wel met de belangrijkste les. Bij jonge kinderen, laten we zeggen tussen de vier en acht jaar, is het ontzettend belangrijk om geldlessen heel concreet en zichtbaar te maken. Mijn zoon van vijf jaar zegt vaak tegen mij in de winkel: “Papa, zal ik voor je betalen?”. Als ik hem dan vraag hoe hij dat wil gaan doen, krijg ik als antwoord: “Dan heb ik alleen even je telefoon nodig”. Door de digitalisering van geld lijkt het voor kinderen alsof het onbeperkt beschikbaar is. Daarnaast zien ze ook niet, wat we ervoor moeten doen om het te krijgen.

Kinderen houden van spelletjes, dus om je te helpen introduceer ik het spel “Eén plus één is drie”. Het doel van dit spel is om kinderen te belonen voor het uitstellen van hun behoefte en ze te laten ervaren, dat je iets moet doen om een beloning te krijgen. De beloning kan geld zijn, maar ook bijvoorbeeld samen iets leuks doen, wat je kind graag zou willen. Alles is goed, zolang je kind maar kiest wat hij of zij graag wil. Vervolgens ga jij bedenken, wat het kind moet doen om de beloning te ontvangen. Een voorbeeld, van wat mijn zoon doet, is het dagelijks dekken van de tafel. De reden waarom het spel één plus één is drie heet, komt omdat je kind een keuze krijgt. Ze mogen namelijk kiezen of ze telkens na het uitvoeren van de taak hun beloning krijgen of deze juist uitstellen. Stel, dat je met je kind hebt afgesproken, dat ze verantwoordelijk zijn voor een bepaalde taak en daarvoor in ruil wekelijks een euro krijgen. Als je kind de taak heeft uitgevoerd, kan het de euro ontvangen of bij jou in bewaring geven. Als ze de week erna weer de taak goed hebben uitgevoerd, verdienen ze weer een euro met hun werkzaamheden. Daarnaast krijgen ze van jou een bonus voor het geld wat je in bewaring hebt. De hoogte van deze bonus kun je zelf bepalen, maar het moet wel lonend zijn. Ik zou bijvoorbeeld voor iedere euro in bewaring tien of twintig cent bonus geven. De bonus maakt dat één plus één geen twee is, maar drie.

Via deze link heb ik een ‘kleurplaat’ opgenomen, waar je de afspraken met je kind kunt visualiseren. Print hem uit zodat je kind hem ergens kan ophangen of bewaren. Volgende week ga ik de leeftijd 8-12 jaar behandelen, waarin we kinderen zelf geldkeuzes laten maken en ze begeleiden bij het opzetten van een bedrijf. Veel plezier.